Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/69

że Melton stoi na dole ze strzelbami i rewolwerem, i gotów jest gładko wyprawić nas na tamten świat!
 — A, pioruny, i to prawda! Musimy koniecznie zejść nadół, a ponieważ tam świeci, więc nanic tak zwana przez ciebie przezorność.
 — A jednak! Zobaczysz. Ale przedewszystkiem musimy się umówić, który z nas zostanie na górze.
 — Sądzisz, że musi ktoś z nas zostać na górze
 — Bezwarunkowo. Idzie o nasze bezpieczeństwo. Ja muszę zejść nadół, a ponieważ trzeba będzie zakradać się i szukać, w czem Winnetou jest mistrzem, przeto uważam, że powinien pójść ze mną.
 — Hm, muszę się przystosować, chociaż dusza rwie mi się do wnętrza „zamku“.
 — Zajrzysz tam później. Zostawiamy ci strzelby.
 — Co? Nie zabieracie ich ze sobą?
 — Nie. Trzeba będzie zapewne wspinać się czołgać, a strzelby mogą nam tylko zawadzać.
 — A jeśli dojdzie do walki z Jonatanem Meltonem?
 — Do takiej walki nie potrzebujemy strzelb. Jest nas dwóch na jednego, posiadamy noże i rewolwery. A więc oto moja broń. Przedewszystkiem zobaczę, jak tam wygląda na dole.
 Zdjąłem kapelusz, wsunąłem głowę do otworu i, mocno trzymając się brzegów, dałem powoli i milczkiem nura, tak głęboko, jak pozwoliły mi ręce. Winnetou i Emery trzymali mnie, abym nie mógł upaść. Wisząc tak nadół głową, mogłem obejrzeć pokój. Zobaczyłem ławkę, na której poprzednio siedzieli Jonatan i