Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/76

zwrócić się bezpośrednio do Judyty, rzekł, przeto do mnie tak, aby i ona słyszała.
 — Gdyby ta squaw była mężczyzną, Winnetou dałby jej godną odpowiedź. Mój brat niech poda lampę!
 Wziął lampę. Nachyliwszy się, oświetlił podłogę i zapytał:
 — Czy mój brat mniema, że te rzeczy zawsze się tak poniewierały?
 — Nie. Niedawno je porozrzucano.
 — Poco?
 — Aby zapełnić przestrzeń. Aby nie widać było, czego tu brak właściwie.
 — Mój brat ma słuszność. Niech spojrzy na ten kąt podłogi. Co tu widzi?
 — Długi prostokąt odmiennego zabarwienia.
 — Jakich rozmiarów?
 — Tak właśnie długi i szeroki, jak łóżko, które teraz leży w kuchni.
 — Słusznie! A zatem leżało tu łóżko i squaw na niem sypiała. Czemu tak nagle przeniosła je do kuchni?
 — Aby zakryć coś, czego nie powinniśmy widzieć.
 — Tak jest. Old Shatterhand pójdzie ze mną do kuchni.
 W kuchni Winnetou sięgnął po kołdry, aby je usunąć, ale wówczas krzyknęła Judyta:
 — Sennores, co to znaczy? Mam nadzieję, że uszanujecie łóżko kobiety!