Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/77

 — Stanowczo — odparłem. — Dlatego chcemy je umieścić na właściwem miejscu. Nie sypiała pani wszak tutaj w kuchni.
 — Owszem!
 — Na drabinie?
 — Na drabinie? Jak pan to rozumie?
 — Mam naturalnie na myśli drabinę, której szukamy. Poza tem nie zadałem jeszcze pani wielce ważnego pytania. Gdzie jest młody sennor, który tu był uwięziony?
 — Nie wiem. Pytajcie o to mężczyzn.
 — A jednak wprowadzono go do pani mieszkania.
 — Nic o tem nie wiem!
 — Jeśli sennora istotnie nie wie, to my pani powiemy. Ten pan siedzi pod pani łóżkiem.
 Rzuciła się na łóżko i zawołała:
 — Nikt tu nie ośmieli się zbliżyć! To grubjaństwo, to ordynarne bezeceństwo!
 — Podnieś się, sennora!
 — Nie! Ustąpię tylko przed przemocą. Już raz chciał mnie pan wychłostać. Uczyń to teraz!
 Niechętniebym użył przemocy, ale cóż miałem czynić z tą zawziętą niewiastą? Wszelako wyręczył mnie Winnetou, który mimo poważnego charakteru, miewał pomysły wesołego chochlika. Rzekł:
 — Jeśli squaw nie zejdzie z własnej woli, spłóczemy ją wodą.
 Wziął wielkie gliniane naczynie, tak ciężkie,