Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/86

też bracia nasi posiadają podwójne ciała, że mogą być naraz w pueblo i tu przy nas?
 — Niech mój czerwony brat się zastanowi — odparłem. — Jeśli nie znajdzie wyjaśnienia, być może, objawi się ono we śnie.
 Po drabinie, przystawionej do parteru puebla, weszliśmy na górę, a później dalej na pierwsze piętro. Można sobie wyobrazić ździwienie Emery’ego!
 Stał na warcie przed wejściem do mieszkania Judyty. Wypatrywał nas oczywiście z otworu, gdy oto przybywaliśmy z zewnątrz. Wyszedł nam na spotkanie do drabiny i, zdumiony, zawołał głośno:
 — Wy tutaj! I nawet master Vogel, o którym myślałem — —
 — Ciszej! — przerwałem. — Nie krzycz tak! Judyta nie powinna słyszeć. Czy widziałeś ją od czasu, jak się rozstaliśmy?
 — Tak, na dole w jej mieszkaniu. Od czasu do czasu zaglądałem wdół i widziałem, jak chodzi tam i zpowrotem.
 — Czy nic podejrzanego nie zauważyłeś?
 — Nie. Zapaliła lampę, którą ty zgasiłeś.
 — Czy nasza nieobecność nie wydała ci się zbyt długą?
 — Owszem. Ale mieliście sporo roboty. Co się właściwie zdarzyło? Musieliście chyba odkryć tajemną drogę w kotliny?
 — Tak jest. Piękna Judyta chciała nas podejść. Sądzi, że wpadliśmy w zasadzkę i zdziwiłbym się bardzo, gdyby nie spróbowała i ciebie złapać.