Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/87

 Opowiedziałem mu naszą przygodę i dodałem:
 — Ukryjemy się przed nią. Jestem przekonany, że gotuje dla ciebie pułapkę. Jestem ciekaw, jak się do ciebie weźmie.
 Oddaliłem się wraz z Winnetou i Voglem do miejsca, gdzie leżała broń Yuma. Ułożyliśmy ją w piramidy i usiedli ztyłu, tak, aby nie można nas było dostrzec z otworu.
 Stało się, jak przypuszczaliśmy. Niebawem Judyta weszła na górę i obejrzała się za Emery’m. Stał bowiem w pewnej odległości od otworu.
 — Sennor! — zawołała. — Przywódca Yuma ma przyjść do mego mieszkania wraz z trzema Indjanami.
 — Kto tak rozkazał?
 — Sennor Shatterhand. Jest na dole przy sennorze Meltonie.
 — Dlaczego panią tu wysłał? Mógł mi sam powiedzieć.
 — Nie ma czasu. Sennores muszą omówić bardzo ważne sprawy. Rozmawiają, zdaje się o spuściźnie.
 — Cóż mają z tem wspólnego czerwonoskórzy?
 — Nie wiem. Old Shatterhand polecił mi powiedzieć, aby pan się śpieszył.
 — Dobrze! Niech mu pani powie, że czerwoni wkrótce nadejdą.
 Wróciła do siebie. Emery podszedł do nas i zapytał: