Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/88

 — Co się w tem kryje?
 — Łatwo odgadnąć. Jest pewna, że ma nas w swojej mocy i chce także ciebie obezwładnić. Kazała zawołać czerwonych, aby ich skłonić do napaści na ciebie.
 — Ale w jakim celu? Cóż jej z tego przyjdzie, że będzie nas miała w swej mocy.
 — Wiele, bardzo wiele! Wyśle wślad za Jonatanem gońca, który go wróci z drogi.
 — Musiałaby wiedzieć, dokąd czmychnął.
 — Naturalnie, że wie!
 — Ah, bodajbyśmy mogli się dowiedzieć!
 — Dowiemy się podstępem.
 — Jak?
 — Podam się za Meltona senjora.
 — Wszak zna ciebie! Nie wprowadzisz jej w błąd.
 — Judyta nie wie jeszcze, żeśmy Meltona schwytali. Za wszelką cenę zechce starego zawiadomić, gdzie jest jego syn. Dzięki temu dowiem się o wszystkiem.
 — Nie pojmuję, jak się do tego weźmiesz.
 — Chodźmy do niej! Jestem ciekaw, z jaką miną mnie powita. Powiedz jej z początku, że chcesz ze mną mówić.
 Zeszliśmy nadół i wsłuchali się w ciszę. Zdawało się, że Judyta jest w sypialni. Emery wyprzedzał mnie. Zatrzymałem się przed zasłoną, on zaś odsunął ją i wszedł do pokoju.