Strona:PL Karol May - Jasna Skała.djvu/89

 — To pan, sennor? — rzekła. — Oczekuję Indjan. Kiedy przyjdą?
 — Nic im jeszcze nie powiedziałem.
 — Czemu nie? Sennorowi Shatterhandowi bardzo się śpieszy.
 — Chciałbym z nim pomówić. Gdzież jest?
 — Tam, w drugiem skrzydle. Ale dlaczego nie spełnia pan natychmiast jego rozkazu? W jakim celu chce pan przedtem z nim pomówić?
 — Dlatego, że to wszystko wydaje mi się podejrzanem. Naco mu Indjanie? Wszak ma mnie i Winnetou, który przy nim przebywa.
 — Nie mam pojęcia.
 — Ale ja chcę mieć pojęcie! Zaprowadź mnie pani do niego.
 — Nie mogę. Uprzedzał, aby mu nie przeszkadzać.
 — Przeszkadzać? Pshaw! Ja, jego przyjaciel, nie będę mu przeszkadzał. Raczej już Indjanie. A zatem, gdzież on?
 — Tam, w drugiem skrzydle, jak już mówiłam uprzednio.
 — I nie chce mnie pani do niego zaprowadzić?
 — Nie, gdyż zabronił.
 — W takim razie pójdę sam.
 — Nie znajdzie go pan!
 — Natychmiast znajdę, natychmiast! Czy mam pani dowieść?
 — Tak.