Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/104

byłoby za późno. Skinął na dziewczynę. Odpowiedziała nieznacznie i, udając, że ociera stoliki, podeszła do niego.
 — Muszę wejść na górę — rzekł pocichu. — Rozmowa, która nastąpi miedzy przybyszem a kapitanem jest bardzo ważna i dlatego kapitan zechce się przekonać naocznie, czy nikogo niema w numerze dziesiątym. Może zażądać klucza, a zatem nie powinienem go zatrzymywać.
 — W takim razie zamknę pana. Ale jeśli zajrzy do pokoju?
 — Schowam się w szafie.
 — A jeśli ją otworzy?
 — Wyjmę klucz.
 — Czy pan będzie mógł trzymać drzwi od wewnątrz tak mocno, aby Shaw nie mógł otworzyć?
 — Trudne zadanie. Czy znajdzie się u was świder?
 — Zobaczę. Służący posiada skrzynkę z narzędziami.
 — Dobrze. Niech mi pani skinie, skoro będzie gotowa, poczem wejdziemy na górę. Wywoła mnie pani dopiero wówczas, kiedy ci panowie opuszczą gospodę.
 Po kilku minutach kelnerka skinąła umówionym znakiem. Zapłacił należność i podniósł się, aby pozornie odejść.
 W sieni spotkał kelnerkę. Zaprowadziła go do numeru dziesiątego, wręczyła świder i zamknęła za nim drzwi.
 Kurt otworzył szafę, wyciągnął i schował klucz.

98