Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/11

I

W POTRZASKU

A w pokoju swoim doktór Hilario kroczył niespokojnie tam i zpowrotem.
 — Być może, palnąłem dziś największe w życiu głupstwo, — rzekł do siebie. — Zdradziłem swoje tajemnice. Czy wyjdzie mi to na korzyść?
 Wtem cicho zapukano do okna. Hilario po powtórnem pukaniu otworzył i wyjrzał. Na dworze stał jakiś mężczyzna.
 — Kto tam? — zapytał głuchym głosem.
 — Ja stryju, — brzmiała odpowiedź.
 — Ach, Manfredo! Już idę.
 Hilario otworzył boczną furtkę. Manfredo stał przed nim. Zdawał się już nieraz chodzić tą drogą.
 — Nie oczekiwałem ciebie — szepnął doktór. — Czy przynosisz wiadomości?
 — Tak. Bardzo ważne.
 — Chodź ze mną do pokoju.
 W pokoju ciekawie obejrzał bratanka.
 — Skąd przybywasz?
 — Z hacjandy del Erina.
 — Stamtąd? Wszak leży w przeciwnym kierunku. Wysłałem cię do Meksyku, abyś odszukał któregoś z werbowników Corteja.

5