Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/112

Jest pan gorąco polecony, jednakże w pewnych kołach uważają wstąpienie pana do gwardji za czyn bardzo śmiały.
 — Odczułem to, Wasza Królewska Mość.
 Lekki uśmiech współczucia przebiegł po twarzy króla.
 — A więc złożył pan już wizyty?
 — Spełniłem swój obowiązek — odpowiedział wymownie Kurt.
 — Mam nadzieję, że będzie go pan nadal spełniał. Ale jakże się pan znalazł w przebraniu, które w tem miejscu może się wydawać nader niestosowne?
 — Oto, Wasza Królewska Mość, moje usprawiedliwienie.
 Kurt wyciągnął tajny dokument i wręczył z pełnym uszanowania ukłonem królowi, który wziął go, otworzył i rzucił nań okiem. Ale po chwili twarz króla przybrała wyraz najwyższego zdumienia. Podszedł do okna, czytał a czytał, wreszcie skończył i oddał dokument von Bismarckowi:
 — Czytaj pan, Ekscelencjo! Ten pan przyniósł nam bardzo ważną wiadomość.
 Bismarck stał dotychczas nieruchomo i ledwo raczył spojrzeć na podporucznika. Wziął dokument i przejrzał. Żelazne jego rysy nie zdradzały żadnego wrażenia. Przeczytawszy, po raz pierwszy spojrzał uważnie na Kurta.
 — Panie podporuczniku, jak pan to zdobył?
 — Kradzieżą, Ekscelencjo, — odpowiedział zapytany.

106