Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/118

 — Tak, mój panie.
 — Dobrze, to się potwierdza. Złożył pan prawdziwy meldunek; widziałem w policji, w spisie obcokrajowców. Oto jest znak, świadczący, że jestem urzędnikiem policji. Czy kapitan jest w gospodzie?
 Gospodarz spojrzał na znak, skinął głową i odpowiedział:
 — Dopiero co wrócił. Znajdzie go pan na piętrze, w pokoju jedenastym.
 Urzędnik wspiął się na górę. Obaj jego towarzysze zostali na schodach, policjanci zaś weszli do sieni. Urzędnik zapukał do drzwi i wszedł na zaproszenie.
 — Wreszcie — zawołał zniecierpliwiony kapitan. — Jesteś pan gospodarzem?
 — Nie, panie kapitanie.
 — Ach! Kim jesteś? — zapytał zdumiony Shaw.
 — Jestem urzędnikiem tutejszej policji.
 Kapitan zląkł się, ale opanował szybko i rzekł:
 — Jestem bardzo rad, mój panie. Właśnie okradziono mnie.
 — Okradziono? Hm! — uśmiechnął się urzędnik. — Co panu zginęło?
 — Bardzo ważny dokument.
 — Myli się pan. Ten dokument nie został skradziony, lecz skonfiskowany.
 Shaw cofnął się o krok, jak piorunem rażony.
 — Skonfiskowany? — wyjąkał. — Przez kogo?
 — Nie mogę tego powiedzieć.
 — Ale kto miał prawo otwierać skrytki podczas mojej nieobecności?

112