Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/13

 Na skinienie stryja wyszedł ponownie, zostawiając ich samych.
 Cortejo został przy drzwiach, ukłonił się i z nieufnością oglądał starca. Ten zaś zmierzył Corteja od stóp do głów i zapytał:
 — Pańskie nazwisko jest Cortejo, sennor?
 — Tak — potwierdził zapytany.
 — Jest pan owym Cortejo, który służył u hrabiego Fernando de Rodriganda?
 — Ten sam.
 — Witam pana i proszę, abyś usiadł.
 Wskazał na krzesło. Cortejo usiadł, Hilario jednak stał i, nie spuszczając z gościa przenikliwego spojrzenia, dodał:
 — Bratanek powiedział mi, że szuka pan na pewien czas ukrycia. Jestem gotów udzielić panu schronienia.
 — Dziękuję panu. Ale czy to schronienie przypadkiem nie zdradzi mojej obecności?
 — Czy ma pan powody do obaw o zdradę?
 — Niestety! Czy zna pan moje losy?
 — Wiem, iż występował pan jako kandydat na prezydenta.
 — Właśnie i z tego powodu wygnano mnie z kraju.
 — Francuzi?
 — Właściwie tak zwany cesarz Maksymiljan; ale on nic nie uczyni bez zgody Francuzów. Wyruszyłem na północ, aby podtrzymywać swoją kandydaturę, gdy napadnięto na mnie w hacjendzie del Erina. Rozgro-

7