Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/162

i szkła, zapowiadając smakoszom oczekującą ich rozkosz podniebienia.
 Wreszcie otworzyły się drzwi, oznajmiono Wielkiego Księcia. Wszedł, prowadząc pod rękę Rosetę de Rodriganda, obecnie panią Sternau. Za nimi szli don Manuel, Amy Dryden i matka Sternaua, za tymi, Kurt i Różyczka.
 Ujrzawszy Kurta, huzarzy wybałuszyli oczy. Nosił na torsie austracki order Żelaznej Korony, wojskowy order Marji Teresy, haski Ludwika, order Lwa i order Żelaznego Hełmu obok krzyża zasług wojennych.
 Oczy kobiet spoczęły na młodym, zgrabnym podporuczniku. Znały go tylko nieliczne. Panowie zato wlepili oczy w młodziutką kobietę, która opierała się na ramieniu Ungera z wdziękiem i takiem zaufaniem, jakgdyby była jego siostrą.
 Obecni, oczywiście, zerwali się z miejsc. Wielki Książę podszedł do jenerała dywizji, zalecając aby go przedstawiono kobietem; wymienił przytem członków swojej świty.
 Łatwo zrozumieć wrażenie, jakie wywarła obecność Kurta na podporucznikach. Adjutant v. Branden wytrzeszczył oczy i szepnął do Golzena:
 — Ty, czy dobrze widzę... Czy to nie Unger?
 — Na Boga, to on... Masz słuszność... — odpowiedział zapytany.
 — Skąd Unger do świty Wielkiego Księcia?
 Zdumiał się jeszcze bardziej, skoro zobaczył tors Ungera.

156