Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/169

honorowy; orzekli, że nie mam prawa żądać zadośćuczynienia. Na początku uroczystości wręczył mi Platen protokół, zawierający przebieg sądu i wyrok.
 — Pokaż mi, proszę, drogi Kurcie!
 — Tu, w tem otoczeniu? Czy nie chciałabyś poczekać, aż wrócimy do domu, Różyczko?
 — Nie. Ta sprawa jest tak ważna, że nie mogę czekać długo. Zastanów się, że jesteś moim rycerzem; musisz zatem prędko spełniać prośby swej damy.
 — No dobrze, oto protokół.
 Dał jej kopertę z odpisem protokółu. Ukryła ją pod chustką, aby nikt nie widział, i znikła w bocznym pokoju. Niebawem stanęła w drzwiach. Jej piękna twarzyczka była zarumieniona ze złości; jej oczy błyszczące szukały pułkownika. Stał oto z majorem v. Palm, adjutantem v. Brandenem i podporucznikiem v. Ravenowem. Szybko zbliżyła się do nich, ukłoniła sucho i rzekła:
 — Panowie wybaczą, że im przeszkadzam. Muszę z panem pomówić, panie pułkowniku.
 — Jestem do usług, łaskawa pani, — odpowiedział z nader grzecznym ukłonem, zamierzając z nią odejść.
 — O proszę, — rzekła — możemy zostać. Ci panowie powinni słyszeć, co chcę panu powiedzieć. Pan podporucznik Unger wyzwał pana?
 — Niestety, tak, — odpowiedział z zakłopotaniem pułkownik.
 — I oświadczył pan, że uważa go za niezdolnego do dania satysfakcji?
 — Łaskawa pani, — szepnął — muszę pani powiedzieć...

163