Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/26

 — Naturalnie.
 — No, to powinniście się tylko zwrócić do Francuzów. Kiedy się dowiedzą, że ten śmieszny pretendent Cortejo ukrywa się w klasztorze, bezzwłocznie go uwiężą.
 — Nie o to mi chodzi. Pragnę schwytać Corteja dla siebie, a nie dla Francuzów. Czy zechce mi pani łaskawie opisać drogę, prowadzącą do podziemi?
 — Z całą przyjemnością.
 Emilja opisała dokładnie drogę i sposoby przedostania się do podziemi klasztoru.
 — Zrozumiałem, — oświadczył Sternau — lecz jakże rozpoznam klucze?
 — Wiszą jeden pod drugim koło klatki wpobliżu okna.
 — A zatem wiem już wszystko, sennorita. Chciałaby pani już stąd pojechać do Meksyku?
 — Tak; jeśli mi pan odstąpi Miksteków.
 — Lecz pani bagaż?
 — Niektóre rzeczy mam przy sobie, a resztę na pewno przywiozą Francuzi, aczkolwiek nie wiedzą jeszcze, dokąd wyjechałam.
 — Chętniebym to pani załatwił, ale nie mogę. Ci panowie Francuzi widzieli mnie w Chihuahua i na pewno poznają. Nie spodziewam się od nich dobrego przyjęcia.
 — Słusznie. Nie wolno się panu pokazywać.
 — Oczywiście. Kiedy wyjechała pani z Santa Jaga?
 — O siódmej rano.
 — My przybędziemy tam zatem w nocy. Jestem

20