Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/31

 — Nie. Kto miał mnie uprzedzić?
 — Czy nie przybyli do was wczoraj wieczór pewien pan i pani?
 — Nie.
 — Nazwiskiem Cortejo?
 — Nie. Nie znam tego nazwiska. Żyję nauką i leczeniem chorych, a nie zajmuję się polityką.
 — Aha, skądże wiesz, że to nazwisko pozostaje w związku z polityką? Zdradziłeś się, sennor, że znasz je! Nie próbuj nas oszukać. Prowadzisz ożywioną korespondencję ze wszystkimi politykami kraju.
 Hilario zląkł się. Skąd mógł o tem wiedzieć Sternau?
 — Myli się pan, sennor, — rzekł. — Nigdy nie słyszałem o żadnym Corteju.
 — To znaczy, że Cortejo i jego córka nie przybyli do pana?
 — Nie.
 — Nie ukrył ich pan w podziemiach?
 — Nie.
 — Wpobliżu komory, gdzie znajduje się skrytka z pańską tajną korespondencją?
 Teraz naprawdę dreszcz strachu przeszedł doktora. Opanował się wnet i krzyknął:
 — Sennor, nie wiem, jakiem prawem wtargnął pan do mego mieszkania i stawiasz pytania, których nie pojmuję. Zawołam na pomoc!
 — Nie usiłuj, sennor! Źle się to na panu skrupi.
 — A więc wysławiaj się pan jaśniej, abym wiedział wreszcie, czego ode mnie żądasz.

25