Strona:PL Karol May - Jego Królewska Mość.djvu/82

mi do Kurta. Zboku, przy biurku, siedział i pisał v. Branden, adjutant. Obrzucił Kurta chłodnem spojrzeniem i nie przestał pisać.
 Upłynęło kilka minut. Kurt zakasłał głośno, i dopiero teraz pułkownik odwrócił się powoli.
 — Kto tu kaszle? Ach, jest tu ktoś! Kto pan jesteś?
 — Podporucznik Unger, według rozkazu, panie pułkowniku.
 Pułkownik podniósł się, nasadził binokle i oglądał zimno młodego podporucznika. Nie mogąc nic zarzucić jego zewnętrznemu wyglądowi, rzekł:
 — A zatem, stawił się pan. Niech pan zamelduje adres w adjutanturze. Muszę panu powiedzieć, że w gwardji wymagania są wielkie. Czy zna pan panów oficerów?
 — Nie.
 — Hm! Czy będzie się pan stołował w kasynie?
 — Mieszkam i stołuję się u znajomych.
 — Ach, tak. Hm! A więc doprawdy nie wiem, w jaki sposób pana zaznajomić z panami oficerami.
 Kurt zrozumiał o co chodzi, jednak odezwał się grzecznie:
 — Zdaje się, że panowie adjutanci przedstawiają kolegów. Nie wiem, czy w gwardji inne panują zwyczaje.
 Pułkownik chrząknął i rzekł:
 — Nie może pan chyba wymagać, aby w gwardji, skupiającej kwiat szlachty, przyjmowano taki — łagodnie się wyrażając — mieszczański zwyczaj. Ten,

76