Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/10

 Kapitan udał się z Petersem w kierunku przystani. Kurt zawrócił wraz z Sępim Dziobem znów na dworzec. Poszedł wprost do biura naczelnika stacji. Urzędnik spojrzał nań z wielką ciekawością.
 — Czy mogę zapytać, kiedy odchodzi następny pociąg do Lomalto? — spytał Kurt, mimo że żołnierz dał mu w tym względzie wyczerpujące informacje.
 Urzędnik spojrzał na zegar.
 — Za dwie i pół godziny — odparł. — Chce pan pojechać tym pociągiem? Nie zabieramy ani ludności cywilnej, ani obcokrajowców.
 — Pozwoli pan, że się przedstawię.
 Kurt wyciągnął dokument i podał naczelnikowi. Rzuciwszy nań okiem, urzędnik skłonił się nisko i rzekł:
 — Jestem do pańskich usług, panie poruczniku. Ile miejsc pan potrzebuje?
 — Trzy.
 — Otrzyma pan przedział pierwszej klasy.
 — Dziękuję. Czy pociąg ma połączenie z dyliżansem pocztowym?
 — Nie, nie ma. Wogóle jest to pociąg mieszany; nie radziłbym panu nim jechać. Jeśli pan chce być prędko w stolicy, radzę pojechać konno.
 — Nie mam koni.
 — Ach, tu wszyscy mają konie. Jeżeli pan dłużej pozostanie w naszym kraju, będzie pan musiał kupić sobie konia.
 — Mam zamiar kupić w stolicy.
 — Dlaczegóż w stolicy? Zapłaci pan o wiele więcej i nie dostanie lepszych, niż u nas.

8