Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/100

 Gasparino przeciągnął się tak gwałtownie, że zadzwoniły łańcuchy i kości.
 — Piekło i szatany! — ryknął. — Teraz rozumiem wszystko. A wiesz, kim jest ten, który, odzyskawszy przytomność, wymienił twe nazwisko? — To Henrico Landola!
 Pablo Cortejo zadzwonił znowu łańcuchami, co było oznaką, że się przeraził.
 — Henrico Landola? — zawołał bardzo głośno. — Kapitan morski?
 Landola odparł:
 — Tak, to — ja. Kapitan Landola.
 — Czy być może? I to jeszcze? — zawołał Pablo, uderzając łańcuchami o mur. — Kimże ty jesteś, ty, który wszcząłeś ze mną rozmowę?
 — Ja? Przeklinam cały świat! Nazywam się tak, jak ty. Jestem Gasparino Cortejo, twój brat!
 Rozległy się dwa okrzyki, jeden męski, drugi kobiecy. Potem wszystko ucichło. Pablo i córka jego Józefa zemdleli. Słychać było tylko brzęk łańcuchów. — —

98