Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/140

zięć pochodzi z jednej z najlepszych rodzin w kraju. Jest rzeczywistym tajnym radcą. Kogóżby Rezedilla dostała tutaj? Najwyżej jakiegoś biednego trappera lub strzelca, któregobym musiał utrzymywać.
 — Może macie rację. Życzę szczęścia.
 — Dziękuję — rzekł stary, kiwnąwszy protekcjonalnie głową.
 — Ale, — ciągnął Gerard — jak zamierzacie rozporządzić swoją posiadłością?
 — Sprzedam ją. Na gospodę zawsze znajdzie się kupiec. Kilku ferm mleczarskich również łatwo się pozbędę.
 — Macie już kupca?
 — Mam.
 Stary nie myślał nawet o opuszczaniu Guadelupy, był jednak zły na Gerarda i chciał mu dokuczyć. Gerard odparł z najniewinniejszą pod słońcem miną:
 — To szkoda. Przybyłem bowiem poto, by się dowiedzieć, czy nie macie na sprzedaż gospody?
 Pirnero odwrócił się i spojrzał nań zpodełba.
 — Co...? Wy...? Skądże to pytanie?!
 — Znam pewnego kupca, któremu wasza oberża i fermy mleczne bardzoby odpowiadały.
 — Gdzież ten kupiec?
 — To obojętne. Przecież już macie innego.
 — To nie powód do milczenia! Kiedy dwóch reflektuje, większy jest wybór. A więc, któż to taki?
 — Ja sam.
 — Wy —?! — Jakże możecie myśleć o kupnie, gdy nie jesteście w stanie zapłacić ceny kupna! Macie

138