Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/31

 — Adjutant gubernatora. Otworzyć! — odparł Grandeprise.
 Klucz zgrzytnął w zamku. Grandeprise wszedł. Zbliżył się wartownik. Słaby blask latarki oświetlił mundur oficerski. Wartownik zasalutował.
 — Czy pan inspektor więzienia czuwa jeszcze? — zapytał strzelec.
 — Nie, panie kapitanie. Przed chwilą odebrał dwóch więźniów i położył się spać.
 — Kto go zastępuje?
 — Klucznik.
 — W parterze?
 — Tak. Prócz tego na każdem piętrze czuwają wartownicy.
 Grandeprise minął dziedziniec i zadzwonił do bramy, prowadzącej do właściwego więzienia. Klucznik otworzył. Francuzi byli panami kraju. Słuchano ich z niewolniczą uległością. Trapper przybrał więc dumną, wyniosłą minę i pytał tonem rozkazującym:
 — Czy inspektor śpi?
 — Tak. Mam go obudzić?
 — Nie trzeba. Ilu ludzi w wartowni?
 — Ośmiu.
 — Jestem adjutantem gubernatora. Czy możecie mi dać na chwilę dwóch ludzi do transportu aresztanta?
 — Owszem.
 — Spieszcie się! Nie mam czasu.
 Klucznik odszedł, aby wykonać krótki i kategoryczny rozkaz. Tymczasem nasz odważny strzelec zaczął rozglądać się po korytarzu.

29