Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/53

że Landola i Gasparino Cortejo są w gospodzie? Czy możecie wejść do ich pokoju?
 — W każdej chwili.
 — Dobrze; zaraz się przekonamy.
 — Obudzimy ich. Już ja się z nimi rozprawię!
 — Nie obudzimy ich, bo ich niema wcale.
 — W takim razie przyjdą.
 — Przeczucie mówi mi coś złego. Chodźmy, zobaczymy.
 Wzięli latarki. i udali się na palcach do pokoju, zajmowanego przez Corteja i Landolę. Weszli bez trudu. Sępi Dziób miał rację — w pokoju nie było nikogo.
 — Wrócą przecież — rzekł Grandeprise.
 — Tak przypuszczacie? Byliby głupcami, gdyby wrócili. Z nadejściem dnia wieść o fałszywym oficerze i zbiegłych aresztantach rozejdzie się po całem mieście. Rozpoczną poszukiwania, wywiady. Ci dwaj są za mądrzy, by czekać, aż ich pochwycą. Już ich niema w mieście.
 — Zostawiliby mnie tutaj?
 — Dlaczego nie? Czy i na to mam dać wam dowód? Popatrzcie tylko.
 Sępi Dziób oświetlił latarką podłogę, schylił się i wskazał na coś strzelcowi.
 Grandeprise zapytał:
 — Co takieqo?
 — Błoto uliczne. Dotknijcie. — I cóż?
 — Jeszcze mokre i miękkie.

51