Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/58

 — Skąd? Z głównej kwatery Juareza?
 — O nie! Jakże mogą być dobre wieści z jaskini hieny?
 — A więc wiadomości z obozu marszałka francuskiego?
 — Także nie. Z głównej kwatery cesarskiej.
 — Ach! Od samego cesarza?
 — Nie. Cesarz jest trzciną. W mocnych rękach może wyrosnąć i rozwinąć się, bez opieki jednak lada podmuch wiatru zegnie ją wdół. — Przychodzę od wodza naszego związku i chcę panu zadać w jego imieniu kilka pytań.
 — Jestem gotów odpowiedzieć. Może jednak pokrzepimy się czemś przy rozmowie?
 Hilario otworzył po tych słowach małą szafkę i napełnił dwie szklanki. Trącili się i podnieśli szklanki do ust. Gość patrzył badawczo na szklankę, którą trzymał starzec. Widocznie chciał się przekonać, czy Hilario pić będzie naprawdę. Ujrzawszy, że starzec Wychylił połowę swej szklanki, wypił również nieco słodkiego, mocnego napoju. Czyżby podejrzewał, że wino zawiera jakieś szkodliwe składniki? Czyżby uważał Hilaria, którego przywitał tak uprzejmie, za truciciela?
 Postawili szklanki na stole i usiedli. Mały grubas rzekł:
 — Można mówić spokojnie? Nikt nas nie szpieguje?
 — Nikt.
 — I nikt nie podsłucha naszej rozmowy?

56