Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/72

 — Zamówiono ją w poniedziałek, a w piątek przywiózł ją sennorowi Ri.....
 — Na miłość Boską! — zawołał Hilario, podnosząc ręce.
 — Cóż się stało?
 — Nie mogę słuchać tego!
 — Przecież jesteś pan lekarzem. Powinieneś mieć mocne nerwy.
 — Mimo to słabo się robi człowiekowi.
 — Wyobrażam sobie! — roześmiał się Arrastro. — Coby jednak czuć musiał teraz prawdziwy sprawca? Sądzi pan, że władza poćwiartowałaby go, gdyby się dowiedziała o jego czynie?
 — Czy są dowody?
 — Owszem, są. Bądź pan spokojny. Ale odbiegliśmy od tematu... O czemże to była mowa?
 Doktór otarł pot z czoła i rzekł:
 — Mówiliśmy o rozkazie, który sennor miał mi zakomunikować.
 — Tak, racja! No i cóż? Czy rozkaz jest panu miły?
 — Hm, tegobym nie powiedział, — syknął Hllario przez zaciśnięte zęby.
 — Ale nie jest niemiły?
 — Nie — wykrztusił.
 — Doskonale! Jestem z pana zadowolony. Nie będziemy więcej mówić o toloadżi i obłąkanej cesarzowej! Nie przypuszczam, ażebym był zmuszony do odgrzebywania tej sprawy. — W ogólnych zarysach poznał pan zadanie, które panu przypadło w udziale; szczegółowe instrukcje otrzyma pan w stolicy. Chciał-

70