Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/75

powinni się pokazywać otoczeniu, możnaby bowiem pomyśleć, że to nie rezultat choroby, a skutki sztucznych zabiegów. A objawy takie u dwóch ludzi naraz mogą zwiększać tylko podejrzenia. A Dios!
 Grubas ruszył w dalszą drogę, mrucząc:
 — Te łotry uszminkowały sobie twarze. Jadą do starego. Mam wrażenie, że łajdak knuje intrygi, o których nam nic nie wiadomo. Już my go od tego odzwyczaimy!
 Obydwaj jeźdźcy nie ruszali się z miejsca, patrząc za nim.
 — Ten człowiek domyślił się prawdy — rzekł Landola.
 — Czy to istotnie takie widoczne? — zapytał Cortejo.
 — O nie. Na waszej szmince jest kilka delikatnych, drobnych rys; tylko wprawne oko może je zauważyć.
 — Z wami ta sama sprawa. Musimy się mieć na baczności.
 — Przedewszystkiem trzeba się dostać do klasztoru!
 Brama klasztorna była otwarta. Wjechawszy więc na dziedziniec, zapytali spotkanego służącego, gdzie jest doktór Hilario. Wpobliżu znalazł się przypadkowo bratanek Hilaria, Manfredo; ofiarował się zaprowadzić ich do stryja.
 Starzec siedział w swym pokoju, zatopiony w rozmyślaniach nad planem, który mu polecono wykonać. Bratanek wprowadził obydwóch przybyszy i oddalił się.

73