Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/76

 Hilario spojrzał na nich badawczo:
 — Kim jesteście, sennores?
 Zabrał głos Cortejo:
 — Dowie się pan o tem po udzieleniu nam pewnej informacji.
 — Słucham.
 — Czy nazwisko Corteja jest panu znane?
 Lekarz ożywił się, wstał z krzesła i zapytał:
 — Dlaczego o to pytacie?
 — Nie możemy odpowiedzieć, dopóki się nie dowiemy, czy je pan zna.
 Ostrożny starzec potrząsnął wolno głową i odparł:
 — Nazwisko to jest mi znane.
 — A osoba?
 — Nie.
 Cortejo spojrzał ostro na Hilaria i rzekł:
 — To dziwne!
 Lekarz ściągną groźnie brwi.
 — Zachowanie pana, sennor, jest co najmniej nieprzyzwoite. Wchodzicie tutaj i przesłuchujecie mnie, jakgdybym ja był przestępcą, a wy sędziami. Dziwicie się, że zachowuję wobec was rezerwę, a sami zjawiacie się zamaskowani. Jakże możecie żądać, bym odpowiedział na wasze pytania?
 — Zamaskowani? Nie rozumiem was.
 — Naprawdę? Ach, sennor, mimo podeszłego wieku mam wzrok dobry! Niebezpieczna to rzecz zostawiać szminkę i puder zbyt długo na skórze. Trzeba twarz od czasu do czasu zmywać i smarować na nowo. Człowiek się poci, broda rośnie i w rezultacie uwi-

74