Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/85

wywał w Meksyku fałszywego Alfonsa. Ale co tu dużo gadać! Wiem wszystko. Znam historię wrzekomej śmierci hrabiego Manuela i hrabiego Fernanda, dzieje pobytu don Fernanda w Harrarze, wystąpienie Sternaua, historję jego małżeństwa z Rosetą. Wiem, jak się odbyła wspaniała podróż na wyspę, wiem, że skazańców uratował kapitan Wagner.
 Obydwaj słuchacze nie umieli ukryć niezadowolenia. Po chwili Landola zapytał:
 — Powiedz, sennor, skąd o tem wiesz?
 — A więc przyznajecie, że to prawda?
 — Niestety, tak.
 — Niestety? Za chwilę dowiecie się, że wtajemniczenie mnie w te sprawy przyniosło wam jedynie korzyść. Dowiedziałem się wszystkiego od sennora Pabla i sennority Józefy.
 — Jakże do tego doszło?
 — Wiecie chyba dobrze, jak niebezpieczną grę polityczną prowadzili. Skazano ich na banicję. Życiu ich grozi niebezpieczeństwo. Ponieważ nie chcieli usłuchać rozkazu, poszukali bezpiecznego schronienia...
 — Znaleźli je? — zapytał szybko Cortejo.
 — Tak. Tu u mnie, w klasztorze.
 — Chwała Bogu! — westchnął z ulgą notarjusz. — Są tutaj?
 — Oczywiście.
 — Spada mi kamień z serca. Czy mogę z nimi mówić?
 — Rozumie się.
 — Sennor, sprowadź ich więc jak najprędzej!

83