Strona:PL Karol May - Klasztor Della Barbara.djvu/90

 — Ma pan rację. Ale cała stolica wie o tem, co zaszło. A te przeklęte łotry, Unger i towarzysze, dotrą aż tutaj.
 — Skądże wiedzą, żeście się udali do klasztoru?
 — Bezwątpienia powie im Grandeprise.
 — Istotnie niemiła komplikacja — rzekł lekarz. — Mogę się dzięki temu znaleźć w przykrej sytuacji. Na wszelki wypadek trzeba sprzątnąć tych łotrów.
 — Tak, usunęłoby to poszlaki. Ale zapomnieliśmy jeszcze o kimś. O tym przeklętym sir Drydenie!
 — Ach, ten Anglik? Prawda — przyznał starzec.
 — Gdzież być może?
 — Jako pełnomocnik Anglji należy zapewne do orszaku Juareza.
 — W takim razie rozprawimy się z nim później. W tej chwili, zdaje się, w hacjendzie przebywają najgroźniejsi dla nas wrogowie. Trzeba będzie zawładnąć tem gniazdem os.
 — Niełatwa sprawa — zauważył lekarz. — Hacjenda jest bardzo rozległa, zbudowana z cegieł.
 — Cóż więc począć?
 — Mam myśl — rzekł Cortejo. — Jesteście przecież lekarzem, sennor Hilario.
 — Jaki to ma związek z hacjendą?
 — Związek wielki i widomy. Musiałby tam ktoś pojechać... — Jak się przyrządza posiłek w takiej hacjendzie? Zapewne rozmaicie, zależnie od osoby, dla jakiej strawa jest przeznaczona?
 Hilario zmiarkował natychmiast, co Cortejo ma na myśli.
 — Państwo jadają niekiedy co innego, niż va-

88