Strona:PL Karol May - Ocalone miljony.djvu/77

 — Wszystko — potwierdził.
 — Oboje są bardziej szczerzy ze sobą, niż należałoby przypuszczać.
 — Tak. Jonatan opowiedział białej squaw nawet to, co się zdarzyło w Tunisie. Przypomina on grzechotkę dziecięcą, co wciąż bezdusznie grzechocze.
 — A ona jest równie zła, jak on.
 — Gorsza nawet, gdyż zło, czynione przez kobietę, budzi większą odrazę, niż czynione przez mężczyznę. Ale to woda na nasz młyn, że się spotkali dzisiaj i właśnie na tem miejscu.
 — Tak, stało się zgodnie z przewidywaniem mojego brata Winnetou. Mogollonowie chcieli tutaj rozłożyć obóz i zdala zobaczyli ognisko. Powiedziałeś, że schwytamy całą bandę. Czy i teraz to utrzymujesz?
 — Tak, przy Głębokich Wodach.
 — Gdzież to jest?
 — Zobaczysz. Powinniśmy tam być, zanim oni przybędą.
 — Przecież musimy czekać na naszych Nijorów A tymczasem Jonatan Melton zamierza wyruszyć ze świtem.
 — Uczynimy to samo. Co więcej, wyruszymy wcześniej i pojedziemy na spotkanie Nijorów. Jeśli ich wódz usłuchał naszych wskazówek, to zetkniemy się z nim w czasie właściwym i przybędziemy do Głębokich Wód jeszcze przed Meltonem.
 — Jest to, zdaje się, jezioro?
 — Wznosiła się tam góra, która pluła ogniem.