Strona:PL Karol May - Old Shatterhand.djvu/104

można przypisać słoniowi. Oczywiście utrudniają jazdę i prędko się niszczą.
 — Do licha! — przemyśliwał Frank. — Teraz nareszcie rozjaśniło się w mojej nocy duchowej. Coby powiedział nauczyciel z Moritzburgu!
 — Nie mam honoru znać tego pana, ale mam zato przyjemność, że was obu stropiłem. Na skalistym gruncie nie przyjmował się ślad, przeto zlazłem z konia i zdjąłem plecionki, aby szybko jechać. Z pewnych odznak bowiem wywnioskowałem obecność wrogich Indjan. Istotnie, przypuszczenie moje potwierdziło się, skoro przybyłem do tego drzewa.
 — Czy znalazł pan tutaj ślady Indjan?
 — Nie. To drzewo jest miejscem spotkania z Winnetou i — —
 — Winnetou! — przerwał Jemmy. — Czy jest tu wódz Apaczów?
 — Tak. Przybył tuż przede mną i zostawił mi znak, że jeszcze dzisiaj wróci. Nie wiem, gdzie teraz się znajduje. W każdym razie szpieguje Szoszonów.
 — Czy wie o ich obecności?
 — On właśnie mnie o nich zawiadomił. Nożem porobił na drzewie znaki. Wyczytałem z nich, że był tutaj, że wróci i że w pobliżu jest czterdziestu Szoszonów. Na resztę wiadomości muszę poczekać.
 — A więc pan tutaj zostaje?