Strona:PL Karol May - Old Shatterhand.djvu/118

 — Woe to me! Help, help, help! Chcieć zabić masser Bob! Chcieć połknąć masser Bob! Help, help, help!
 Trzej siedzący nad ogniskiem zerwali się na równe nogi.
 — Co takiego? — zapytał Davy.
 — A giant, olbrzym, mara, upiór chcieć zadusić masser Bob!
 — Bzdury! Gdzież to?
 — Tam u skały.
 — Nie wystawiaj się na kpinki, czarny! Niema upiorów.
 — Masser Bob widzieć.
 — Była to chyba skała, dziwnie sformowana.
 — Nie, to nie być skała!
 — Albo drzewo.
 — To nie być drzewo. To być żywe!
 — Zdawało ci się tylko.
 — Masser Bob nie zdawać się. Upiór być wielki, tak wielki! — mówiąc to, podniósł ręce. — Mieć oczy jak ogień, otwierać usta jak paszcza i tak dmuchać na masser Bob, że masser Bob upaść. Masser Bob widzieć duża broda, taka duża, taka duża!
 Zapewne widział mimo ciemności długą grzywę ogiera i uważał ją za brodę olbrzyma.
 — Postradałeś zmysły! — twierdził Davy.
 — O, masser Bob być przy zmysłach,