Strona:PL Karol May - Old Shatterhand.djvu/131

kiem na ziemi. Obaj Indjanie nadjechali w szybkiem tempie, rozmawiając ze sobą w dialekcie szoszońskim.
 Długi Davy zauważył, że Old Shatterhand podniósł się z ziemi i wziął rozpęd.
 — Saritsz! — Psie! — zawołał jeden z obu wywiadowców. To było jedyne słowo, które padło.
 Davy skoczył. Zobaczył dwóch ludzi na jednym koniu, a właściwie czterech ludzi na dwóch koniach, — obu napastników za napadniętymi. Konie stawały dęba, wierzgały, brykały — napróżno. Obaj mężowie trzymali mocno swoje ofiary. Po krótkiej walce ludzi na koniach zwyciężyli napastnicy. Rumaki stanęły spokojnie.
 — Sarki? — Gotów? — zapytał biały.
 — Sarki! — Gotów! — potwierdził Winnetou.
 Old Shatterhand zeskoczył z konia, trzymając wywiadowcę w ramionach. Czerwony stracił przytomność.
 — Halloo, ludzie, przybywajcie!
 Wnet potem nadjechał Wohkadeh, Marcin i Bob.
 — Mamy ich. Przywiążemy drabów lassem do koni i zabierzemy ze sobą. Posiadamy więc dwóch zakładników, którzy nam bardzo się przydadzą.
 Szoszoni wkrótce odzyskali przytomność.