Strona:PL Karol May - Skarb w Srebrnem Jeziorze 01.djvu/026

 — Nie.
 — A może mam ich wysadzić na brzeg?
 — I to nie. Chyba nie chcecie po raz ostatni odbywać podróży na waszym steamerze?
 — O tem ani myślę! Mam nadzieję, że jeszcze przez wiele lat będę płynął w dół i w górę starej Arkanzas.
 — Dobrze! A zatem strzeżcie się narazić na zemstę tych ludzi! Są oni w stanie usadowić się gdziebądź na brzegu i wypłatać wam figla, który kosztowałby was nie tylko statek, ale i życie.
 Teraz dopiero spostrzegł Old Firehand czarnobrodego, który się zbliżył i stanął w pobliżu, utkwiwszy w myśliwym wzrok, wyrażający jakieś skromne życzenie.
 Old Firehand przystąpił do niego i zapytał:
 — Czy chcecie ze mną mówić, sir? Czy mogę wyświadczyć wam jaką przysługę?
 — Bardzo wielką — odrzekł Niemiec. — Pozwólcie mi uścisnąć waszą rękę. sir! To wszystko, o co was proszę. Potem zadowolony odejdę i nie będę się wam więcej naprzykrzał, tę zaś godzinę będę wspominał z radością przez całe życie.
 Widać było po jego otwartem spojrzeniu i po tonie, że te słowa pochodziły rzeczywiście z serca, Old Firehand wyciągnął do niego rękę i zapytał:
 — Czy daleko jedziecie?
 — Tym okrętem? Tylko do portu Gibson, a potem dalej łódką. Obawiam się, że wy, nieustraszony, weźmiecie mię za tchórza, ponieważ przedtem przyjąłem drink od tego tak zwanego „kornela“.
 — O nie! Mogę was tylko pochwalić, że byliście