Strona:PL Karol May - Skarb w Srebrnem Jeziorze 01.djvu/048

 — Oho! Czy sądzicie, że ciotkę Droll tak łatwo wsadzić do wody? Spróbujcie!
 — No, no! — bronił się kapitan. — Wobec dam należy być grzecznym, a ponieważ jesteście ciotką, więc należycie do płci pięknej; przeto nie biorę waszego pytania tak poważnie. Zresztą, z płaceniem się nie śpieszy!
 — Nie, na kredyt nie biorę — ani na minutę — taką już moja zasada, jeśli to potrzebne.
 — Well! Chodźmy więc do kasy!
 Po tych słowach oddalili się, a pozostali wypowiadali swe zapatrywania co do tego szczególnego człowieka.
 Kapitan, który powrócił prędzej, niż Droll, rzekł zdumiony:
 — Messurs, żebyście widzieli te nuggety, oh, te nuggety! Sięgnął jedną ręką w rękaw, a kiedy ją z dziury wysunął, miał dłoń pełną ziarnek złota, wielkości grochu, orzechów laskowych, a nawet jeszcze większych. Ten człowiek musiał odkryć bonanzę i wypłukał ją. —
 Tymczasem Droll, zapłaciwszy w kasie za przejazd, obejrzał się wokół i spostrzegł ludzi kornela. Powlókł się powoli ku przodowi okrętu i przyglądał się im. Spojrzenie jego zatrzymało się dłużej na kornelu, którego zagadnął:
 — Przepraszam, sir, czyśmy się już kiedy nie widzieli?
 — Ja przynajmniej o tem nic nie wiem, — odparł zapytany.
 — O, jestem pewny, żeśmy się już spotkali. Czy byliście może nad górną Missouri?
 — Nie!