Strona:PL Karol May - Skarb w Srebrnem Jeziorze 01.djvu/108

Ostatni jednak, zrozumiawszy owe słowa, rzekł zaskoczony:
 — To Tonkawa! Wielki Niedźwiedź ze swym synem wyprzedzili nas. Czyżbyś ty — powiedz, kim jesteś?
 Teraz człowiek ów przestał się opierać; poznał bowiem głos wielkiego myśliwego i odpowiedział zdyszany swą łamaną angielszczyzną:
 — Ja Nintropan-hauey. Ty Old Firehand. To bardzo, bardzo dobrze! Czy więcej ludzi z tobą?
 — Wielki Niedźwiedź! To szczęśliwy przypadek! Tak, jestem Old Firehand. Ze mną są trzy osoby i mamy konie. Co tu robisz? Wszak trampi w pobliżu!
 — Ja ich widzieć! Oni schwycić starego Missouryjczyka Blentera. Chcieć go zabić. Ja biec po pomoc do rafterów, wtem mnie Old Firehand schwytać.
 — Chcą zabić raftera? Musimy go wydostać! Gdzie obozują?
 — Tam, między drzewami, gdzie być jaśniej.
 — Czy rudy kornel jest z nimi?
 — Tak, on tam być.
 — Gdzie mają konie?
 — Jak Old Firehand do nich pójść, to konie stać na prawo, zanim dojść do ogniska.
 — A gdzie znajdują się rafterzy?
 — W górze rzeki. Stary Niedźwiedź już być u nich i z nimi mówić.
 Opowiedział pobieżnie, co się stało, poczem Old Firehand odezwał się:
 — Jeśli trampa zabito, to zechcą zamordować Missouryjczyka. My przywiążemy nasze konie i udamy się szybko ku ognisku, aby przeszkodzić morderstwu. Ty