Strona:PL Karol May - Skarb w Srebrnem Jeziorze 03.djvu/121

Byłem z nim w Dolinie Jeleni; ścigały nas dwie gromady Utahów-Elków, lecz umknęliśmy im, ponieważ odkryliśmy ścieżkę, po której przed nami pewnie nikt nie szedł.
 — Dobrze, Jedźmy więc tą drogą. A zakładników wypuścimy nie pierwej, aż zostawimy poza sobą tę niebezpieczną dolinę. —
 Ponieważ kwadrans już ubiegł, Old Shatterhand zapytał Ogniste Serce:
 — Czas oznaczony już minął. Co wódz Utahów postanowił?
 — Zanim odpowiem, — odparł zapytany, — muszę przedtem wiedzieć dokładnie, jak daleko zamierzacie wlec zakładników.
 — Mają nam towarzyszyć do doliny Jeleni. Jeśli do tego miejsca nic się nam nie stanie, to uznamy, że dotrzymaliście słowa i uwolnimy was.
 — Czy stwierdzicie to fajką pokoju?
 — Dobrze; będziesz mówił i palił w imieniu reszty.
 — Weź więc twój kalumet i zapal go!
 — Nie, ty weźmiesz swój.
 — Dlaczego? Czy twoja fajka nie jest równie dobra, jak moja? A może twoja wydaje tylko chmury nieprawdy?
 — Mój kalumet mówi zawsze prawdę, fajka zaś Wielkiego Wilka nas okłamała. — Nie, będziemy palić tylko z twojego kalumetu. Jeśli tego nie chcesz, to nie masz wobec nas uczciwych zamiarów. Rozstrzygaj prędko!
 — Rozwiąż mię, abym mógł zapalić fajkę.
 — To zbyteczne. Jesteś zakładnikiem i musisz pozostać w więzach, aż do Doliny Jeleni, gdzie cię uwolnimy. Ja sam nałożę twój kalumet i potrzymam ci go