Strona:PL Karol May - Winnetou 01.djvu/152

—   138   —

 — Przez logiczne myślenie i wnioskowanie. Dobry wniosek, to ważna rzecz.
 — Wnioskowanie? Nie rozumiem tego. To dla mnie za mądre.
 — Wnioskowałem w sposób następujący: Jeśli Indyanie postępują w drodze jeden za drugim, to chcą zatrzeć swoje ślady. Ci dwaj Apacze jechali jeden za drugim, a więc chcieli zatrzeć swe ślady. To chyba rozumiecie?
 — Oczywiście.
 — Za pomocą tego słusznego wniosku doszedłem do właściwego odkrycia. Prawdziwy westman musi przedewszystkiem dobrze myśleć. Powiem wam jeszcze jeden taki wniosek. Chcecie?
 — Dobrze?
 — Nazywacie się Hawkens. To podobno znaczy „sokół“?
 — Yes!
 — Słuchajcież! Sokół pożera myszy polne. Prawda?
 — Tak, jeśli je złapie, to pożera.
 — A więc macie wniosek: Sokół pożera polne myszy, wy się nazywacie Hawkens, a zatem wy pożeracie polne myszy.
 Sam otworzył usta, aby zaczerpnąć powietrza, oraz pozbierać myśli, patrzył na mnie przez chwilę, jak gdyby nic nie widział, aż wreszcie wybuchnął:
 — Sir, stroicie sobie ze mnie żarty? Wypraszam to sobie! Daleko mi jeszcze do bajarza, któremu można skakać po plecach. Obraziliście mnie ciężko tem dyabelskiem twierdzeniem, że pożeram myszy i do tego nędzne, polne myszy. Żądam za to zadośćuczynienia. Co myślicie o pojedynku?
 — Wspaniała rzecz!
 — Tak jest! Uczyliście się w szkołach wyższych, nie prawdaż?
 — Tak.
 — Jesteście więc zdolni do zadośćuczynienia, przyślę wam mego sekundanta. Zrozumiano?