Strona:PL Karol May - Winnetou 02.djvu/014

—   264   —

tylko na moje pytania. Jeżeli zechcesz mówić więcej, każę cię oćwiczyć, że ci skóra popęka! A więc należycie do tych bladych twarzy? Odpowiedz krótko: tak, czy nie?
 — Tak — rzekł Sam, bojąc się, żeby go nie obito.
 — Old Shatterhand mierzył także?
 — Tak.
 — A wy trzej broniliście tych ludzi?
 — Tak.
 — Jesteście więc jeszcze gorsi od nich, gdyż obrońcy złodziei i zbójów zasługują na karę podwójną. Morderca Rattler był waszym towarzyszem?
 — Tak, lecz zapewniam cię, że nie byliśmy...
 — Milcz, psie! — huknął nań Inczu-czuna. — Masz mówić to tylko, o czem chcę wiedzieć i nic ponadto. Czy znasz prawa Zachodu?
 — Tak.
 — Jak się karze koniokrada?
 — Śmiercią.
 — Co więcej warte: koń, czy wielki kraj, należący do Apaczów?
 Sam nie odezwał się na to, aby nie wydać na siebie wyroku śmierci.
 — Mów, bo każę cię lassem do krwi oćwiczyć!
 Na to mruknął odważny Sam:
 — Bijcie! Sama Hawkensa nie zmusi nikt do gadania!
 Na to ja zwróciłem się ku niemu twarzą i rzekłem:
 — Mówcie, Samie, to dla nas lepsze!
 — Well! — odpowiedział. — Zrobię to dla was, że będę gadał tam, gdzie powinienbym właściwie milczeć.
 — A zatem, co więcej warte: koń, czy ten kraj?
 — Kraj.
 — A więc złodziej ziemi zasłużył jeszcze bardziej na śmierć niż koniokrad. W dodatku jesteście towarzyszami człowieka, który zamordował Kleki-petrę. To powiększa karę. Jako złodziei ziemi zastrzelonoby was bez mąk, ponieważ jednak jesteście mordercami, będziecie musieli przed śmiercią przebyć męczarnie na palu. Ale