Strona:PL Karol May - Winnetou 02.djvu/058

—   308   —

 — Twoja religia? Czy nie jest ona i jego religią?
 — Tak.
 — Czy on postępował według jej przykazań?
 — Niestety, nie.
 — Więc nie potrzebujesz spełniać ich względem niego. Twoja i jego religia zakazuje zabijać, a on mordował mimoto, nie można więc do niego stosować jej nauk.
 — Nie mogę się kierować tem, co on zrobił. Muszę spełnić moją powinność, nie pytając o zapatrywania i czyny drugich ludzi. Proszę usilnie, byście złagodzili swoją surowość i pozwolili temu człowiekowi umrzeć śmiercią prędką.
 — Co raz postanowiono, to się musi wykonać.
 — Bezwarunkowo?
 — Tak.
 — Więc niema środka na spełnienie mojego życzenia?
 Popatrzył w ziemię poważnie i z namysłem, a potem odrzekł:
 — Jest tylko jeden.
 — Jaki?
 — Zanim go podam memu białemu bratu, muszę poprosić, żeby go nie użył, gdyż zaszkodziłoby ci to bardzo u moich wojowników.
 — O ile?
 — Nie ceniliby cię już tak, jakbym sam tego pragnął ze względu na ciebie.
 — Czy to środek niehonorowy i na pogardę zasługujący?
 — Wedle pojęć czerwonych mężów.
 — Cóż to za środek?
 — Gdybyś się powołał na naszą wdzięczność.
 — Ach! Tego nikt rzetelny nie uczyni!
 — Nie. Zawdzięczamy ci nasze życie. Powołując się na to, zniewoliłbyś mnie i ojca mego, Inczu-czunę, do zajęcia się twojem życzeniem.
 — W jaki sposób?