Strona:PL Karol May - Winnetou 04.djvu/259

—   479   —

 — Powiecie mi, gdzie się ten schowek znajduje i opiszecie mi go dokładnie.
 — A za to spotka nas z waszej strony?
 — Szybka śmierć. Dostaniecie kulą w łeb!
 — Bardzo pięknie! To jednak dowodzi, że jesteście czuli, ale nie rozumni.
 — Jakto?
 — Aby zginąć lekką i szybką śmiercią, na to możemy wam opisać jakiekolwiekbądź miejsce, ale nie to, na którem wam zależy.
 — W takim razie uważacie mnie za bardziej nieostrożnego, aniżeli w rzeczywistości jestem. Już ja się tak zabiorę do rzeczy, że wydobędę z was potrzebne wiadomości. Przedtem jednak muszę wiedzieć, czy jesteście skłonni zdradzić mi położenie tego miejsca.
 — Zdradzić, to jest tutaj słowo właściwe. Pamiętajcie jednak o tem, że Old Shatterhand nie jest zdrajcą. Widzę, że Winnetou także wam nie był posłuszny; może nawet nie dał wam żadnej odpowiedzi, gdyż jest za dumny na to, aby mówić z takimi opryszkami, jak wy. Ja jednak mówiłem z wami z pewnym zamiarem.
 — Zamiarem? A to jakim?
 Przy tem zapytaniu spojrzał mi w twarz z wielkiem zaciekawieniem.
 — To obecnie dla was obojętne. Dowiecie się później o tem bezemnie.
 Santer odzywał się teraz stosunkowo uprzejmiej, a nadto wyrażał się do mnie już nie ty, lecz wy. Teraz zaś wybuchnął znowu gwałtownie:
 — A więc i ty się chcesz wzbraniać?
 — Rozumie się.
 — I nic nie powiedzieć?
 — Ani słowa!
 — W takim razie zwiążemy ciebie tak samo w kabłąk jak Winnetou.
 — Nic nie mam przeciwko temu.
 — I zamęczymy was na śmierć!
 — To wam się na nic nie przyda.