Strona:PL Karol May - Winnetou 05.djvu/177

—   161   —

bracia wezmą broń do rąk, gdyż jedynie mężowie mogą sądzić pojmanych!
 Poszliśmy za tym indyańskim zwyczajem, a on zaczął:
 — Jak się nazywa ten biały?
 — Hoblyn — odparł Sam.
 — Co on uczynił?
 — Był stakemanem.
 — Czy zabił którego towarzysza moich braci?
 — Nie.
 — Komu teraz dopomagał, stakemanom, czy moim braciom?
 — Nam.
 — W takim razie niech moi bracia rozstrzygają sercem, nie strzelbą. Winnetou życzy sobie, żeby ten człowiek odzyskał wolność, lecz nie wracał już do stakemanów!
 Wszyscy przyjęliśmy wyrok Apacza, który na mnie tak podziałał, że pochwyciłem strzelbę i nóż Freda Morgana i podałem Hoblynowi, mówiąc:
 — Weźcie sobie tę broń! Jesteście wolni.
 — Dziękuję wam, sir! — rzekł uradowany. — Ja nie zrobię wam zawodu.
 Widać było po nim, że miał szczerą chęć dotrzymania tej obietnicy. Winnetou mówił dalej:
 — Kto jest ta blada twarz?
 — Dowódca stakemanów.
 — To wystarczy; on musi umrzeć! Czy moi bracia tak samo sądzą?
 Nikt nie zaprzeczył, czyli wyrok zatwierdzono.
 — A jak się nazywa ten człowiek?
 — Conchez.
 — To imię, jakie noszą fałszywi ludzie z Południa. Czem on był?
 — Stakemanem.
 — Czego szukał tutaj? Chciał własnych towarzyszy ograbić ze skalpu. Ma dwie dusze i dwa języki. Niechaj umiera!