Strona:PL Karol May - Winnetou 05.djvu/199

—   181   —

 — Wodzowie Komanczów mogą zająć miejsce tylko obok wodza. Gdzie biały mąż ma swoje wigwamy i swoich wojowników?
 Na to ja wziąłem tomahawk w prawą rękę.
 — Wódz musi być mocny i dzielny. Jeśli czerwoni mężowie nie wierzą, że jestem wodzem, niech walczą ze mną, a wtedy dowiedzą się, czy mówię prawdę.
 — Jak bladej twarzy na imię?
 — Czerwoni i biali wojownicy, oraz myśliwi nazywają mnie Old Shatterhand.
 — Biały mąż zapewne sam sobie przybrał to imię!
 — Jeśli wodzowie Komanczów chcą ze mną walczyć, mogą wziąć tomahawki i noże, a ja tylko z rękami stanę do walki. Howgh!
 — Biały mąż wypowiada dumne słowa; będzie mu wolno udowodnić, czy jest odważny. Niech wsiądzie na swego konia i pojedzie z wojownikami Rakurrojów!
 — Czy ci wojownicy wypalą ze mną kalumet?
 — Wprzód muszą się naradzić, czy mogą to uczynić.
 — Mogą, gdyż przybywam do nich w pokoju!
 Ja dosiadłem mojego konia, a Bob wdrapał się z trudem na swego. O murzyna nie troszczyli się wcale, jak się zdawało, gdyż Indyanin zachowuje się wobec czarnej rasy jeszcze dumniej niż biały, mnie natomiast wzięli wodzowie w środek. W szalonym cwale pojechaliśmy ku wsi obozowej pomiędzy szeregi namiotów, gdzie przed największym namiotem czerwoni zatrzymali się i zsiedli, każąc mnie tosamo zrobić.
 Boba nie widziałem, ponieważ wszyscy ci wojownicy, którzy byli po mnie wyjechali, otoczyli mnie dokładnie. Wódz, który przedtem do mnie przemawiał, pochwycił za moją strzelbę.
 — Niech blada twarz wyda nam swoją broń!
 — Ja zatrzymam ją, ponieważ jestem u was dobrowolnie, a nie jako jeniec.
 — Mimoto złoży nam biały mąż broń swoją na ten czas, dopóki czerwoni mężowie nie dowiedzą się czego chce od nich.