Strona:PL Karol May - Winnetou 05.djvu/261

—   243   —

zaraz, sennor. Wszyscy otrzymacie najlepszą izbę do spania. Pokoi niema oczywiście w hotelu Valladolid, mimoto będziecie zadowoleni z mojego domu, a na dziś wieczór proszę was wszystkich do stołu w moim prywatnym pokoju!
 — Dziękuje, donno Elwiro! Cenię sobie bardzo wysoko to niezwykłe wyszczególnienie. Zarazem zaznaczam, że zwyczajem moim jest doświadczenia, poczynione w podróży, podawać drukiem do powszechnej wiadomości. Możecie być pewni, że gorąco polecę hotel Valladolid.
 — Zróbcie to, sennor, chociaż nie bardzo wyobrażam sobie was przy biurku. Jeśli macie jaką prośbę, to wyjawcie ją śmiało, ja chętnie ją spełnię!
 — Prośby nie mam żadnej, ale pozwoliłbym sobie o coś zapytać.
 — O co?
 — Czy Allan Marshall nie mieszka już u was?
 — Nie. Opuścił mój dom przed trzema miesiącami.
 — A dokąd się udał?
 — Do digginów nad Sacramento.
 — Czy pisał do was od tego czasu?
 — Tylko raz. Zawiadomił mnie, do kogo mam dla niego odsyłać listy, gdyby nadeszły.
 — Czy przypominacie sobie jeszcze ten adres?
 — Bardzo dobrze, gdyż dotyczący jest moim dobrym znajomym. To niejaki master Holfey, w Yellow-water-ground, kupiec, u którego poszukiwacze złota zaopatrują się we wszystko.
 — Czy od odjazdu Allana przyszły tu do niego jakie listy?
 — Kilka. Odesłałam mu je przy najbliższej sposobności. Oprócz tego niedawno byli tutaj dwaj jego znajomi, którzy pozostają z nim w stosunkach handlowych i chcieli z nim koniecznie się rozmówić. Im także powiedziałam, gdzie go mają szukać.
 — Kiedy oni odjechali?
 — Zdaje mi się... a tak, napewno wczoraj rano.
 — Czy jeden z nich był starszy, a drugi młodszy?