Strona:PL Karol May - Winnetou 06.djvu/012

—   262   —

 — Tylko jednego konia. Zresztą szukano go tu onegdaj.
 — Ach, kto taki?
 — Trzej ludzie. Dwaj biali i jeden mulat. Dopytywali się u mnie o niego, a i wy pewnie go znacie.
 — Trochę, dlatego chcielibyśmy z nim się spotkać. Dokąd się ci trzej udali?
 — Odszukali to miejsce, gdzie był jego namiot, a wróciwszy tu siedzieli potem długo nad papierem, który tam, zdaje się znaleźli. Ja rzuciłem raz na to okiem i poznałem, że była to mapa, albo plan jakiś.
 — A potem?
 — Pytali o dolinę Short-Rivulet. Gdy im ją opisałem, zarówno jak wiodącą do niej drogę, wyjechali zaraz w tym kierunku.
 — Na podstawie samego opisu nie dostaliby się do Short Rivulet!
 — Czy wy znacie tę dolinę?
 — Byłem tam raz. Czy nie moglibyście pokazać nam miejsca, w którem stał namiot?
 — Możecie je stąd zobaczyć. Tam w prawo na zboczu przy krzakach tarniny. Jeśli tam pójdziecie, zauważycie zaraz ślad po ognisku i wszystko.
 — A jak się nazywa człowiek, który był jego służącym?
 — Fred Buller. Pracuje w drugiej płukarni na lewo, jeśli się idzie z góry.
 Skinąłem na Bernarda i wyszedłem z nim ze sklepu. Razem puściliśmy się w górę potoku, a zatrzymaliśmy się dopiero na oznaczonem miejscu. Pracowali tam tylko dwaj ludzie.
 — Good day, moi panowie! Który z was jest master Buller? — zapytałem.
 — Ja! — odrzekł jeden z nich.
 — Czy macie czas odpowiedzieć mi na kilka pytań?
 — Jeśli mi się to opłaci. Wiecie, że przy tej pracy każda minuta kosztuje pieniądze.
 — Ile chcecie za dziesięć minut?