Strona:PL Karol May - Winnetou 06.djvu/048

—   298   —

 Wsiadłszy napowrót, milczał dalej jak przedtem i dopiero popołudniu, gdyśmy się zatrzymali w Cheyenne u stóp gór Black Hills, odezwał się w te słowa:
 — Czy udajecie się stąd może koleją Colorado ku Denver, sir?
 Zaprzeczyłem krótko to pytanie.
 — Well, to zostaniemy nadal sąsiadami.
 — Czy pojedziecie daleko pacyfikiem? — spytałem.
 — Hm, tak i nie; jak mi się spodoba. A wy?
 — Chciałbym się dostać do Ogden City.
 — Aha, żeby zobaczyć miasto Mormonów?
 — Właśnie, potem podążyłbym w góry Windriver i w Tretony.
 Grubas przypatrzył mi się z niedowierzaniem i rzekł:
 — Tam? Tego dokazać może tylko bardzo śmiały westman. Czy macie towarzystwo?
 — Nie.
 Na to spojrzał on na mnie małemi oczkami prawie rozbawiony.
 — Sam? Tam w Tretony? W sam środek między Siouksów i szare niedźwiedzie? Pshaw! Czy słyszeliście kiedy, co to znaczy Siouks, lub szary niedźwiedź?
 — Cośkolwiek.
 — Aha! Hm! Czy wolno spytać, kim jesteście, sir?
 — Jestem writer.
 — Writer, pisarz? Więc robicie książki?
 — Tak.
 Na to roześmiał się już na cały głos. Ubawiło go to ogromnie, jak niegdyś Sans-eara, że pisarz, zdany tylko na siebie, wybiera się w najniebezpieczniejszą część Gór Skalistych.
 — Pięknie! — rzekł, śmiejąc się dalej. — Wy chcecie pewnie napisać książkę o trzech Tretonach, czcigodny panie?
 — Zamyślam.