Strona:PL Karol May - Winnetou 06.djvu/149

—   397   —

 — Nie, ale wy zapytywaliście mnie o nazwisko, sami zaś nie powiedzieliście, kim jesteście.
 — Zaraz się dowiecie. Jesteśmy westmanami, a trudnimy się to tem, to owem. Żywi się człowiek, jak może. Ja nazywam się Gates, ten obok mnie mr. Clay, a trzeci mr. Summer. Czy wam to wystarczy?
 — Yes!
 — To zsiądźcie nareszcie, albo jedźcie dalej! Nie krępujcie się nami zupełnie!
 — Jeśli pozwolicie, to zostanę z wami. W tych stronach zawsze lepiej być w kilku.
 — Well! Z nami będzie wam bezpiecznie. Nazwisko Santera chroni nas wszystkich.
 — Co to właściwie za gentleman ten Santer? — pytałem dalej, zsiadłszy z konia.
 — Gentleman w prawdziwem tego słowa znaczeniu. Zaskarbi sobie naszą wdzięczność, jeśli spełni się to, co nam przyrzekł.
 — Znacie go już od dawna?
 — Nie. Dopiero niedawno spotkaliśmy się z nim po raz pierwszy.
 — Gdzie?
 — W forcie Arkanzas. Ale czemu tak o niego pytacie? Czy to wasz znajomy?
 — Czy pytałbym o znajomego?
 — Hm! To całkiem słuszne!
 — Twierdzicie, że jego nazwisko zapewnia wam bezpieczeństwo, a ponieważ ja jestem przy was, przeto korzystam także z jego ochrony. Musi mnie więc zajmować. Nieprawdaż?
 — Yes! Siądźcie tu z nami i rozgośćcie się! Macie co do jedzenia?
 — Kawałek mięsa.
 — U nas znajdzie się więcej. Jeśli wam nie wystarczy, możecie dostać od nas.
 Z początku uważałem ich za włóczęgów, teraz jednak, przypatrzywszy się im lepiej, gotów byłem wziąć ich za ludzi uczciwych, oczywiście wedle pojęcia panu-