Strona:PL Karol May - Winnetou 06.djvu/168

—   416   —

gliście nie wpaść na nią. Według tego, co ja wiem o Winnetou, to był on nietylko najwaleczniejszym, lecz także najmędrszym i najchytrzejszym z Indyan.
 — No, o tem wie każdy, nietylko wy.
 — To bądźcie tak dobrzy i pomyślcie! Winnetou przybył tutaj po złoto. Napadnięto nań, a on jako mądry człowiek poznał odrazu, że ktoś śledził jego tajemnicę. Musiał zatem przypuścić, że Santer, który mu umknął, powróci później i będzie szukał skarbu. Co wy uczynilibyście na jego miejscu, mr. Gates? Czy zostawilibyście złoto tutaj?
 — A do wszystkich dyabłów! — wybuchnął niespodzianie.
 — No, odpowiedzcież!
 — To jest wprawdzie jakaś myśl, ale myśl nędzna, zupełnie nędzna!
 — Jeśli uważaliście Winnetou za głupca, to szukajcie nuggetów, lecz nie zarzucajcie mnie, że ja ich szukam za waszymi plecyma. Nie pozwolę, żebyście mnie o taką głupotę posądzali.
 — Twierdzicie więc, że nic się nie znajdzie?
 — Jestem tego pewien.
 — To po co przyjechaliście tutaj?
 Nie mogąc powiedzieć mu prawdy, odrzekłem:
 — Ponieważ myśl, którą się właśnie z wami podzieliłem, przyszła mi dopiero teraz.
 — Aha, dotychczas więc byliście taksamo głupi, jak my? Przyznaję, że wasze zapatrywanie ma coś za sobą, ale równie wiele, a nawet więcej można przytoczyć przeciwko temu.
 — Co?
 — Nadmienię tylko jedno. Kryjówka była tak dobra, że Winnetou nie obawiał się, żeby ją kto odnalazł. Czy to niemożliwe?
 — I owszem!
 — Pięknie! Mógłbym jeszcze coś innego przeciwko wam zauważyć, lecz wyrzekam się tego. Zaczekajmy,