Strona:PL Karol May - Winnetou w Afryce.djvu/18

 — Odżyłeś, chłopcze? Skąd się tu bierzesz?
 — Z Saksonji.
 — A dokąd zmierzasz?
 — Do Ameryki.
 — No, no! Co na to twój stary?
 — Nic. Nie mam ojca.
 — A matula?
 — Też nic. Przez cały Boży dzień pijana.
 — Czem jesteś właściwie?
 — Terminatorem szewckim.
 — Na imię?
 — Konrad.
 — Ano, miarkuj sobie, Konradzie, co ci rzekę! Tam koło ciebie wisi kobiałka z chlebem i serem. Możesz wsuwać, ile wlezie. A potem zakopiesz się w słomie i nie wysuniesz nosa, dopokąd cię nie wydobędę.
 „Twarz znikła. Nie czekałem, aż znowu przypomni o kobiałce. Zawierała pół bochna i duży caluteńki serek. Oczywiście, wypróżniłem ją do dna. Potem zaszyłem się w słomę i wnet zasnąłem. Noc była, kiedy mnie obudzono. Człowiek, który za dnia ze mną rozmawiał, siedział na wozie. Zatrzymaliśmy się na trakcie przed wioską.
 — Młokosie, toż dopiero masz wsuwę! — rzekł. — I co za sen! Nie czułeś, żeśmy się dwukrotnie zatrzymywali?
 — Nie.
 — A więc chcesz do Ameryki? Boskie to dla ciebie zrządzenie, chłopcze, bo ja się tam również wybieram. Czy chcesz ze mną pojechać?