Strona:PL Karol May - Winnetou w Afryce.djvu/76

jako taki nie nakładał wędzideł ciekawości. Ledwo usiadł, zaczął nas ciągnąć za języki rozmaitemi pytaniami.
 — Czy to być może? — zawołał. — Wybieracie się do Tunisu? Bo ja także!
 — Kiedy?
 — Kiedy wam się spodoba.
 — Doskonale! A więc pojedziemy razem. A ty w jakim celu jedziesz?
 — Co za pytanie! Przygoda. A. wy?
 — Sądzę, że i my doznamy przygód. Przypuszczałem, że jakiś określony powód sprowadza cię do Tunisu?
 — Słusznie. Powód, któremu na imię Small Hunter.
 — Uff! — zawołał Apacz. Nazwisko Huntera tak go zelektryzowało, że nie mógł powstrzymać się od okrzyku.
 — Small Hunter? — zapytałem szybko. — Czy to możliwe? Czy go znasz?
 — Yes. A ty również, jak się zdaje?
 — Nie. Natomiast szukam go w Tunisie.
 — Jesteś na złym tropie. Small przebywa w Egipcie, mówiąc ściślej, w Aleksandrji.
 — A myśmy stamtąd przyjechali! Gdybyśmy wiedzieli! Poinformowano nas, że Hunter przed trzema miesiącami wyjechał do Tunisu.
 — Duby smalone! Przebywa jeszcze tutaj.
 — Wszak kazał przysyłać listy do Tunisu, dokąd też zostały skierowane.