Strona:PL Karol May - Winnetou w Afryce.djvu/96

 — Ja również wrócę drogą na Anglję. Zapewne pojedziemy tym samym okrętem. A ponieważ Kalaf będzie mi towarzyszył, i tak dowiesz się pan o tem, co mógłbym obecnie niepotrzebnie zataić. — Otóż Kalaf jest kolorasim.
 — Cóżto jest? — zapytałem, udając nieświadomość.
 — Oficer w randze kapitana. Kalaf pochodzi ze Stanów Zjednoczonych.
 — Jakto? Co takiego? — zawołałem ze zdumieniem. — Amerykanin? A zatem chrześcijanin? Jakże mógł zostać tuniskim oficerem?
 — Przeszedł na islam.
 — O biada! Renegat!
 — Niech go pan nie potępia! Kalaf nie opowiadał mi wprawdzie swego minionego życia, ale jest to człowiek honoru i tylko ciężkie przejścia mogły go zmusić do kroku, który się panu wydaje dziwnym.
 — Nie, nic na świecie, żadne cierpienia, żadne katusze, żadna groźba nie mogłyby mnie zmusić do wyrzeczenia się religji!
 — Nie każdy tak myśli, jak pan. Nie bronię Kalafa, ale nie mogę potępiać. Wiem tylko, że pragnie się wyrwać, a nie może tego uczynić. Chciałbym mu pomóc, pragnąłbym go uwolnić.
 — Uwolnić? Wystarczy prosić o dymisję, aby być wolnym.
 — Nie dadzą mu jej, ponieważ przypuszczają, że wróci na łono chrześcijaństwa.